18 Eylül 2012 Salı

herşeyin dert olması,birşey yoluna girerken diğerinin aklını meşgul etmeye başlaması,
sınırsız şükür vesilesi,asla asla semtımıze uğramayan mutlak huzur,kendimle onca ınatlasmaya rağmen noktası konulmayan i harfi, ardı arkası gelmeyen hesaplasmalar, hep sonucsuz kalan sorun cozmeye yonelık ataklar,zamanın otesine atılan adımlar,bı sanıye otesıne atılamayan adımlar,kaskatı kesılmıs bı vucut,eksilen vitaminın bunyeye zararı,
bitmeyen komedi gulunç hayat noktası konulmayan harfler kelimelerle ve aksam otobusuyle gelen ozgurluk...
eskimeyen dostlar heyecanlandırmayan guzel gelısmeler umut veren adımlar

cok guzel hareketler : )

2 Eylül 2012 Pazar

en umutsuz anında bile ,seni hayata bağlayacak birşeyler bulabilirsin.
unuttuğun kıyıda köşede kalmış,hatırlamaya değer anıların olabilir mesela,
ufacık küçücük iyiliklerin ,
seninle üzülüp seninle sevinen insanların yüzleri,
bin yıllık dostların,
bilmem nerde ne zaman kimbilir hangi ağacın gölgesinde koyulttuğun bikaç kelamlık bir sohbet,
kendin için attığın bir adım...

hepimize hayatın en büyük öğretisi şu oldu,
en büyük acılar bile zamanın değirmeninde un ufak olmaya mahkum.
en derin yaralar zaman merhemiyle kapanmaya mecbur.
ve biz unutmaya ayarlanmışız.
diyelim ki unutamadık sabretmeye,
diyelim ki sabredemiyoruz,
gözyaşıyla eritmeye,
sırtımızda kambur olmayacak yüklerimiz ,biliyoruz ,çünkü,
taşıyabiliriz.

en güzeli aslında "bence" imtihan olmak.
kendimizi keşfetmemiz ,aslında nasıl kocaman bir alem olduğumuzun farkına varmamız,
elimize kolumuza şükretmemiz
ve en sonunda,
yönelip yardım istemeyi becerebilmemiz için gerekli.

umutsuz olmak bize has ,bu duyguyu birtek biz yaşayabiliriz,
çünkü birtek biz ardımızda bir dünya bırakıp gitmekten ürkeriz.
birtek biz hesap vermekten çekiniriz.
bir tek biz herşeyin her zaman bize ait olduğunu sanırız.

hep söylüyorum
insan her daim hakim olamaz kendine.
insan her zaman vicdanlı olamaz.
insan her zaman her an huzurlu mutlu olamaz.

ama hüznünde yaratılışında biraz umut vardır
ve umut en karamasar zamanlarda tebessüm etttiren ilaçtır.

dua edebilmek için bile,biraz umuda ihtiyaç vardır.







25 Ağustos 2012 Cumartesi


birileri hayal kurar,birileri gerçekleştirir.
birileri ister,birileri yapar.
birileri korkar,birileri inat eder.
birileri durur,birileri yürür.
birilerinin eskimiş düşlerinden daha fazlası değilsindir.
hep bir adım arkasından gidersin birilerinin
öyle hızlı koşarsın ki ayakların biribirine dolaşır,düşersin,
toparlanırsın sonra,yeniden kalkarsın.
bakınca etrafında yine hep o birilerini görürsün.
uyursun uynaırsın,o birileri her gözünü açtığında devasa bulutlar gibi karsında durur.
ürkersin,ötelersin kendini,uzak durursun ,sindirirsin kendini.
yanlış yaparsın hata yaparsın dilin dolaşır 
taktığın hiçbir maskede varolamazsın.

farkedemezsin
birilerinin hayallerini eskittiğini.

insan nerden geldiğini önemsemeli,
yürüdüğün yolu önemsemelisin.
başlangıç noktasını göremediğin kadar uzaklaşmışsan,
hüzünlenmek yerine neşelenmelisin

bişeyleri bırakmak gibi,alışkanlıkları terketmek.
kolay değil sakin bir hayata alışmak.
debdebelerden depremlerden sonra ,
elbette kolay değil yeniden gökyüzünü farketmek.
oturmuş kuytularda yara izlerini sararken,
kırılganlıklarını sarsılan anlarını ,yaşadığın sızıları,sitemlerini,
aslında feda ettıklerının ne kadar manasız oldugunu,
gunun bırınde kendıni ne kadar onemsemen gerektıgını
anlarsın.
gülersin,çocukken kafana kazınan öğretilerin bilmiş bilmiş sana anlatılmasına.
bilmemezlikten gelirsin.
sahte dir o tebessüm,
tebessüm edersin.
ben le başlayan tüm cümlelerden nefret edersin.

ama degısemezsın.
coktaan o bırılerınden bırı olmussundur.
sukredersin haline.
arkandakı birilerine bakar ara sıra sahte sahte avunursun,
ama varolamazsın hıcbı zaman hayallerındeki gıbı.
kelamını da kalemını de konusturamazsın.
durursun.
bi nefes alırsın.
devam edersin.

.