14 Kasım 2010 Pazar

gözünü ilk açtığında başlayan güne,
normalleşen artık,sızı geçiyormuş zamanla.
doğru, geçicidir yara.
bu doğru kelama benden de hoş bir seda,
elbette geçiyor yara.
kapanmıyor ama asla.
sızlamamasını ummak birgün gelipte artık,
boşuna...

yalan; dünyanın içinde her ne varsa.
tek gerçek kalbini eline alınca birgün tüm haşmetiyle karşına çıkmakta...

yaranda yalan,en büyüğü sende sanıyorsun oysa.
en gerçek yara en olmadık anlarda hatırlatıyor kendini nasıl olsa.
sadık bir dosttan bile ala,
sen yaşadıkça yaşamakta...

birşey var içinde tanımlayamadığın, hiçbir anlamı olmayan belkide karşıdan bakılınca.
durup durup dökmesine bakılırsa içini boş beyaz kağıtlara,
ve hala söyleyecek bişeyleri varsa,
akıyorsa onca baltalamana rağmen damarlarını,kesmene rağmen yollarını
gevezeyse hatta her zamankinden daha fazla...
şaşırma hep umuyosun çünkü içten içe...
"keşke hala bana söyleyecek birşeyleri olsa...."

yanaklarında gamzeler mi vardı senin?

hiç farketmedinmi?
yok canım.
yenimi kondular acaba oraya :)

gamzelerde sevsinler yerlerini.
kalsınlar.
gitmesinler.